ساختمان با مدل دولومیت (dolomite)

اسکلت اولیه بنا به نحوی طراحی شده است که پاسخگوی پارامترهای عملکردی برای ۶ اپارتمان مجزا با سیرکولاسیون متداول می باشد.این ساختمان بر روی تپه در انتهای منطقه مسکونی و در کنار دولومیت ها واقع شده است. اسکلت اولیه بنا به نحوی طراحی شده است که پاسخگوی پارامترهای عملکردی برای ۶ آپارتمان مجزا با سیرکولاسیون متداول می باشد. از طریق ایجاد یک برش که دسترسی اصلی را پررنگ تر می کند و تقسیم واحدها در طبقات و دو نیم شدن آنها از آن جمله می باشند. در کنار مفهوم عملکردی، این برش به عنوان نقطه عطف این بنا شناخته می شود.با یک برش از هر دو طرف ، نواری پدیدار می شود که نرده ها و بالکن ها را شکل می دهدو در ادامه به توپوگرافی ختم می شود. با ادامه شیب طبیعی تپه در هر طبقه، نما و نوار بین طبقات حالت تورفته پیدا می کنند.  

برنامه فیزیکی طرح: این ساختمان شامل ۶ خانه تفریحی می باشد که همگی رو به آفتاب بوده و چشم انداز زیبایی رو به دولومیت (کوهستان) دارند. هر کدام از واحدهای اختصاصی برای رخورداری از  بیشترین میزان حریم خصوصی طراحی شده اند: با تقسیم کل ساختمان به دو بخش و نرده هایی که در هر طبقه نصب شده اند و مانع دید به طبقه پایین می شوند این حریم خصوصی تعریف می شود. در هر طبقه یک نشیمن سرپوشیده کوچک وجود دارد که در بخش انتهایی  آن باغچه کوچکی قرار دارد. دیوارهای نشیمن داخلی و خارجی با چوب درخت کاج پوشانده شدهاند. پنجره های بزرگ از کف تا سقف، دید وسیع و زیبایی به سمت جنوب را ممکن می سازند و به واسطه سایبان بالکنها میزان گرمای ورودی در طول تابستان به حداقل می رسد. راهروهای اصلی در ادامه فاصله ی ایجاد شده بین طبقات ساخته و با چوب های درخت کاج که در نما نیز به کار رفته، پوشانده شدهاند. 

مصالح: به دیلیل قرار گیری این ساختمان در منطقه مسکونی و نمای غیر متعارف آن، گروه طراحی با ایجاد یک ساختمان طبیعی با الهام از توپوگرافی محیط ، تضاد و تفاوت در محوطه ایجاد و با به حداقل رساندن تنوع مصالح به کار رفته در ساختمان و در عین حال استفاده از مصالح بومی به این هدف دست یافتند. چوب درخت کاج و مس ضد زنگ تنها مصالح به کار رفته در  نمای این ساختمان می باشند. هر دوی این مصالح درمعرض تابش نور خورشید، تغییرات جوی، باران و برف بوده و دچار تغییر رنگ می شوند. با تکرار رنگ های قدیمی و تیره شبیه کلبه های کشاورزان بر اثر نور خورشید، نمای چوبی ساختمان با محیط اطراف هماهنگ و همرنگ می شود. 

نرده های مسی از ارتفاعات توپوگرافی شروع شده  و در فاصله ایجاد شده در ساختمان به عنوان نرده به بنا الحاق شده و دوباره تبدیل به پوسته می گردند و نهایتا به توپوگرافی خاتمه می یابند. در محل اتمام نرده و تبدیل آن به پوسته، ورقه های مسی که به نوارهای افقی و عمودی تقسیم شده اند، با ایجاد تحدب و تقعر، هندسه هذلولی – سهموی بنا را نشان می دهند.

ورقه های مسی تیره کل بدنه ساختمان را می پوشاند و نوارهای مسی کار شده  پوشش ثانویه ساختمان بوده و به عنوان جان پناه به کار می روند. فرم سقف ساختمان از بناهای بومی الهام گرفته شده و فرمی درهم تنیده  به ما ارائه می دهد. این شیوه طراحی نه تنها احترام به سبک محلی بنا می باشد بلکه قابلیت های سبک قدیمی برای پذیرش تغییرات بدون از دست دادن ماهیت خود را نیز بیان می کند. 

منبع : معماری نیوز