نوحه محرم

آقا علی مهیمنیان

به میدان شد روان شهزاده اكبر واویلا از این غم

به دنبالش روان لیلای مضطر واویلا از این غم

ز هجر تازه جوان لیلا شده ناتوان

شیون به پا شد واویلا وقت عزا شد

علی اكبر تویی آرام جانم واویلا از این غم

سُرور قلب و نور دیدگانم واویلا از این غم

پس از مرگت علی كی زنده مانم واویلا از این غم

اجل كو تا بگیرد نیم جانم واویلا از این غم

ز هجر تازه جوان لیلا شده ناتوان

شیون به پا شد واویلا وقت عزا شد

چنین روزی نبود هرگز گمانم واویلا از این غم

علی كشته شود من زنده مانم واویلا از این غم

ز هجر تازه جوان لیلا شده ناتوان

شیون به پا شد واویلا وقت عزا شد

ندانستم بلای ناگهانی واویلا از این غم

رسد بر تو در ایام جوانی واویلا از این غم

شود خامش چراغ زندگانی واویلا از این غم

ز هجر تازه جوان لیلا شده ناتوان

شیون به پا شد واویلا وقت عزا شد

فلك آخر به ما جور و جفا كرد واویلا از این غم

جوان نو خطم از من جدا كرد واویلا از این غم

ز هجران علی ما مبتلا كرد واویلا از این غم

ندانستم عدو با ما چه ها كرد واویلا از این غم

ز هجر تازه جوان لیلا شده ناتوان

شیون به پا شد واویلا وقت عزا شد

چراغ زندگانی گشته خامش واویلا از این غم

شدم در ماتم اكبر سیه پوش واویلا از این غم

اجل هم كرده از لیلا فراموش واویلا از این غم

ز هجر تازه جوان لیلا شده ناتوان

شیون به پا شد واویلا وقت عزا شد